Yves Klein hij ontwikkelde gedurende zijn leven verschillende technieken die hem definieerden als een kunstenaar wiens onconventionele werk beantwoordde aan een diep verlangen om het spirituele bewustzijn van de mens te ontwaken.
Van alle technieken die hij gebruikte om zijn ideeën en verlangens uit te drukken, zou de zogenaamde antropometrie iets om over te praten geven en zou het innoveren in het maken van kunst.
Bezorgd over het breken met alle bestaande vormen van expressionisme, verwierp Klein het penseel en zocht naar andere instrumenten om zijn kunst te creëren.
Tussen 1958 en 1960 begon hij modellen te gebruiken naakt zoals penselen die door Klein geregisseerde streken creëren.
Door deze techniek werden de vormen van het vrouwelijk lichaam teruggebracht tot de essentiële dimensie van de romp als antropometrisch symbool van vitale energie.
In maart 1960 stelde Klein zijn antropometrie tentoon in de galerie Internationale d'Art Contemporain van graaf Arquian, wat een grote woede veroorzaakte.
Naakte modellen en een orkest van twintig solisten begeleidden de kunstenaar tijdens het creatieproces dat veertig minuten duurde en door tientallen toeschouwers werd bijgewoond.
Met de realisatie van deze evenementen innoveerde Klein ook in de wereld die we tegenwoordig kennen als de prestatie.
Die openbare presentatie ging vooraf aan vijftig antropometrieën op papier en vele andere op zijde waarin de anatomie, expressiviteit en talent van elk model zijn unieke stempel drukte.
Gewichtloosheid was een centraal detail in de antropometrieën van Klein, vooral die in grote formaten.
Voor Klein betekende antropometrie een vitale, echte en levensdragende energie, en de enige manier om ze te creëren was door middel van echte lichamen in een gezamenlijk werk dat leek op een spiritueel ritueel.