Ακόμα κι αν δεν γνωρίζετε τίποτα για τον Σάκο Άσκο, το έργο αυτού του εικαστικού δεν θα σας είναι ξένο: αν έχετε δει Το Μεσάνυχτο Ευαγγέλιο (Netflix, 2020) ή τα promos του MTV της δεκαετίας του '80, θα είστε εξοικειωμένοι με αυτό το απίστευτα αδόμητο στυλ κλασικής αφήγησης, που προτείνει μια νέα κατεύθυνση στην αισθητική εντροπία του τον υπαρξισμό.
Ο Santiago Oliveros, το όνομα πίσω από το ψευδώνυμο, ενδιαφέρεται να αποκαλύψει το αντιφάσεις της ζωής και της βαθιάς βύθισης στη σκέψη της ύπαρξης. Ταξιδέψτε από την απόλαυση στο πόνος, με την ίδια παλέτα συναισθημάτων και χρωμάτων. Η συμβατική του καταστροφή είναι πραγματικά ελκυστική.
Έχει πει σε διάφορες συνεντεύξεις του ότι το δικό του έμπνευση αρχικά είναι τα κινούμενα σχέδια που έβλεπα ως παιδί στην τηλεόραση. Οι πρώτες εικόνες που πλημμύρισαν το κεφάλι του με σχήματα και χρώματα θα εμπλέκουν το πνεύμα του και θα σημαδεύουν τα βήματα στην καριέρα του ως σύγχρονου καλλιτέχνη.
Στην πρώτη του ατομική έκθεση (κάτι που ονομάζεται SADDASDADAS ADASJHKL) μετέτρεψε τις αισθήσεις του σε λάδι, που δείχνουν την ανησυχία του για τον πόνο και τον υπαρξισμό. Οι εικονογραφήσεις του, ακρυλικά και λάδια, με τη βοήθεια της φωτογραφίας, αποκαλύπτουν την πολικότητα των συναισθημάτων: χαρά και πόνος, ζωή και θάνατος. Muerte.
Το έργο του (μαχαίρια, κοράκια-παιδιά, βρεφονηπισμένοι ενήλικες, δολάρια) θυμίζει πολλά άλλα πράγματα: τον σκιτσογράφο Ahumada, τις κάρτες Garbage Pail Kids της δεκαετίας του 80, ένα σύγχρονο Λιχτενστάιν. Η κριτική στην καταναλωτική κοινωνία, οι φιλοδοξίες, η νωθρότητα και οι ασυνάρτητες κοινωνικές πρακτικές, είναι ο αγαπημένος του καμβάς.
Η δημιουργική της διαδικασία περιλαμβάνει τη συγγραφή ιδεών σε χαρτί, τη συσχέτιση εικόνων με εμπειρίες, την ανάγνωση και την ακρόαση μουσικής: «Η μουσική δημιουργεί μέσα μου μια αναζήτηση για να πω κάτι, να μην πω τίποτα. άκου τις ιδιοτροπίες και τις επιθυμίες μου, ας είναι και πάνω απ' όλα διατηρώ τη δική μου συνεχή επανεφεύρεση σε πολλές πτυχές», είπε ο άνθρωπος από την Μπογκοτά στο περιοδικό Diners.
Επηρεασμένος και οπισθοδρομικός των μετοχών, μια υπόσχεση σύγχρονης τέχνης στην κολομβιανή σκηνή που, με τα δικά του λόγια, αυτό που λαχταρά περισσότερο στη ζωή είναι να νιώθει πολλά, να κάνει την ύπαρξη να νιώθει πολλά και να πετύχει την ευτυχία.